Friday, February 24, 2006

KARMASIK GUNLER

KARMASIK GUNLER
Uzun bir zamandan sonra yeniden yazmaya baslamak zor oldu benim icin, takilip kaldim sanki. Yasadigim bazi olaylar hayata bakis acimi ve inandigim seyleri sorgulamama neden oldu. Kafam karisik sanki bir donum noktasindayim. I
nsanlar degisemiyeceklerini soyluyorlar ama bazi olaylar oluyor ki degismek zorunda kaliyorsunuz hatta kendiniz bile inanamiyorsunuz bu degisikliklere...
Bu yazi ya kafamdakileri aktarip bir parca da hafifleyecegimi dusunerek basladim ama sanirim yanilmisim, karisikliktan birsey cikmiyor.Sanki elim de karismis bir yun yumagi var ve ben ipin ucunu bir turlu bulamiyorum.
Belki biraz daha kabuguma cekilip dusunmeliyim. Belki aklimdakileri cikarip bir koseye atmayi basarabilirim o zaman. Boyle durumlar da hep beyin sarj aleti gibi birseyler olsun istemisimdir. Takildigin yerler de takicaksin ve desarj baslayacak bittigin de bir tuy kadar hafif oldugunu hissedeceksin.Insanlar arasinda ki iliskiler bazen yoruyor beni sanirim herzaman en one kendimi koyamadigimdan kaynaklaniyor. Karsimda ki uzulmesin, kirilmasin diye ugrasirken herseyi yuzume gozume bulastirdigimi farkediyorum. Bu da her seferin de birseyler alip goturuyor benden.
Hep rahat bir insan olmayi istemisimdir. Olaylar uzerinde fazla takilmamayi, cabucak unutmayi, hic olmamis gibi davranmayi. Ama yapi geregi bunlari gerceklestiremedim.Neyse tuhaf bir yazi oldu, anlatmak istediklerimi anlatamadim.

13 comments:

Anonymous said...

Yalnız değilsin bu duygularında. Çoğu gün bende benzer duyguları yaşıyorum ama elimden gelenin en iyisini yapıp çokçabuk toplanmaya çalışıyorum. Diğer bloglarda da benzer satırları çokça okudum:) Yani umudunu kesme. Kafanı çevirip o yöne bakmamaya çalış, dalga geç kendinle:) Mayanın bir yöntemi var. Çok hoşuma gitmesede şöyle: Diyelim şuram buram ağrıyor diye dert yandım birden çimdiklemeye başlar beni. Tabi ben ciyak ciyak. Ne yapıyorsun sen diye. Cevap: Daha çok acıtarak diğerinin acısını unutturuyorum:) Senden daha karışık sorunları olanları düşün. tüy gbi hafifleyeceksin:) Umarım.

mom said...

Merhaba chloe oncelikle blogumu ziyaretin icin cok tesekkur ederim, bende senin blogunu ziyaret edip birkac yazini okudum. Cok guzel seyler...Bahsetmekten hoslanmadigini soylemissin ama ben yine de soylemek istiyorum ki yasadigin seyler silkinip, uzerimde ki tozlari silkelememe neden oldu, hayatin baska yonlerine dogru kapadigim kapiyi actin ve benim icin neyin onemli oldugunu hatirlattin. Insanoglu cok cabuk unutabiliyor bu gercekleri. Bunun icin de ayrica tesekkur ederim. Mayanin yontemi guzelmis:)

Pinky said...

Mom bu duygular hepimizde var.Bende malesef kendimden önce başkalarını düşünürüm.Bu yüzden çok canımı yaktılar,çok üzüldüm,sıkıldım ama gördümki eninde sonunda herşey yoluna giriyor.Bizim yapmamız gereken güçlü durmak sanırım.Umarım en kısa zamanda herşey yoluna girer.Sevgilerimle

Annelog Atölye said...

Mom Merhaba, umarım sen tekrar yazmaya karar verene kadar herşey daha iyi görünür gözüne. Tüm mesele bakış açısında. Karışıklığı en güzel dışına çıkınca çözebiliyorum ben. Başka şeyler düşünüp uzaklaşıyorum. Dönüp baktığımda ise daha net görünüyor herşey. Merakla bekliyorum haberlerini. Sevgiler:)

Gün said...

Son paragrafa takıldım ben , yolunu bulursan söyle bana da lütfen :(

Yaprak Çetinkaya said...

Mom nooldu sana yahu? Daha dun hicbir seyin yoktu? Oglusunun boynuna sarıl, onu mis kokulu gıdısından öp. Bak bakalım birseyin kalıyor mu ? :))

Anonymous said...

Dilerim ben bunları okuduğumda senin sıkıntıların hafiflemiştir.
Şerife

Yazarken Eğlenen Adam said...

Sıkma canını aplam, ben annıyom seni...

Bende senin gibiyim takmayayayım diyorum olmuyor, değişim güzeldir yirim statikliği.

Olgunlaşıyosundur, bende çok cı çekyorumeski kabuğumu tarken. Dönüm noktası değildir o, büyüyorsundur. O kadar! ;)

sevilay said...

anlatmak istdeginini ve anlatamadigin neyse insallah cabucak gecer ve sende ferahlarsin. Hayata böyle seyler oluyor iste, hem cikis hemde inis. Bunlara karsi hic birsey yapamayiz.

Takma fazla kafana diyorum, söylemesi kolay ama yapmasi zordur. Umarim önümüzdeki günlerde dahada iyi olursun, bir öneri vereyim sana, günes ciktiginda söyle pencereyi ac ve derin bir nefes al ve icinden, bu gün iyi gececek diye bir diek tut, eminim öyle olacaktir.

Selamlar Sevilay

Anonymous said...

alooo yonca kizim noluyo yaaa benden mi bulasti sanada heee

sevil said...

ne oldu yoncam ya biz seni cok seviyoruz aysegulun dedigi gibi ayni seyleri zaman zaman hep yasiyoruz daha acik paylasmani dilerim belki rahatlarsin

ece said...

bakıyorum da herkes aynı durumda mom.cum...
ben hala kendime gelemedim ve hala ipin ucunu bulamadım :(
ne olacak bizim halimiz böyle...

Aslı Cin said...

Mom ,nerelerdesin?Kafanı toplayabildin mi?Geri dön :)

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails