Dun gazetelerde kaza haberini okuyunca icim sıkıldı sanki birsey oturdu yine, 5 genc arkdaslarinin hiz tutkusunun kurbani olmuslardi...
Eve gidene kadar hep bu olayi dusundum ya aileleri?Onlar ne yapacakti bundan sonra? En kucugu 15 yasinda 15 koca sene kimbilir neler sigmisti ne hatiralar gizliydi o senelere; ilk gulus, ilk adim, kucucuk agizdan dokulen ilk anne kelimesi, ilk okula gitme, ilk sinav, ilk basarisizlik, ilk heyecan, ilk hayal kirikligi ve birgun hepsinin elinden kayip gitmesi ve guzel olan o hatiralarin aci veren hatiralara donusmesi...
Olum bir gercek hepimiz biliyoruz ama boyle zamansiz olunca...
Bunlari dusunurken evin kapisina geldim ve gulerek bakan bir cift goze bakarken aglamamak icin kendimi zor tuttum.
Onu gormeden birgun bile geciremiyecegimizi dusundugumuz, mis kokusunun burnumuzda tuttugu, bir gozyasina kendimizi feda edebilecegimiz, kendimizden cok dusundugumuz yavrularimiz...
Bir anne olarak cocuk yetistrimenin igneyle kuyu kazmaktan farksiz oldugunu biliyorum bu cocuklarinda buyurken anne ve babalarinin neler yasadiklarini tahmin edebiliyorum. Allah kimseye evlat acisi yasatmasin, canimizdan birer parca onlar, gulduklerinde bizde guluyor ve mutsuz olduklarinda bizimde gozumuz birsey gormuyor hal boyleyken birgun herseyin sona erebilecegi dusuncesi bile kalbimi parcalamaya yetiyor...
Pek neydi yanlis olan? Suclu kim? Ailelermi? Surucu cocukmu? Surucu cocuga elleriyle bir olum makinasi veren babami? Trafikmi? Yoksa kadermi?
Daha cok egitime ihtiyacimiz oldugunu dusunuyorum belki sorunun cozumu sadece bu degil ama bununda cok onemli oldugunu dusunuyorum. Televizyonlarda siddet sacan, silaha ozendiren, olumune araba yarislarin gosterildigi filmler yerine bu tur seylerin yanlis oldugunu, hayatin gercek oldugunu gosteren egitici yayinlar gormeyi bekliyorum.
Eskiden bu tur egitici programlar gosterilirdi belki hatirlayaniniz vardir; sokakta top oynayan bir cocuk topun pesinden giderken bir arabanin onune ciktigini farketmiyor ve o anda film duruyordu ve bir bayan ordan cocugu alip hayatin bu film karesi gibi durdurulamiyacagini ve dikkatli olmamiz gerektigini soyluyordu evet hayat bir film degil ve istedigimiz zaman basacagimiz stop dugmesi yok bunu genclere ogretmemiz gerekiyor...
Yavrularindan ayrilan ailelere bassagligi ve sabir diliyorum ve birkez daha Allah kimseye evlat acisi yasatmasin canlar yanmasin diyorum...
Allah rahmet eylesin.
7 comments:
Birşeyler söylemek istiyorum ama toparlayamıyorum Mom:(Kabus gibi.
benimde soylmek istediklerim yazdiklarimdan cok aslinda ama bu kadar yazabildim cok feci...
Genç ölümlere herkes üzülür elbette ama insan anne-baba olduktan sonra daha çok etkileniyor böyle olaylardan değil mi?...
evet damlacim ya anne-baba olunca icine oturuyor resmen bu haberler
az önce berrak bebek ile ilgili bir yazı okdum.
dogustan bir hastalıgı varmıs ve , neyse..
hala bogazımda bir düğüm var..
cok kötü hissediyorum.
bir de bu ywazıyı okuyunca, çok kötü oldum...
Ben de seninle aynı şeyleri düşünüyorum, Allah o acıyı bana asla göstermesin diye dua ederek.Özellikle de şu okulun merdivenlerinde vurulup öldürülen iki çocuğun orada yatarken çekilmiş resimlerini gördüğümde. İnsanlar ne büyük acılar yaşıyor diye düşünürüm, bizimkiler sinek ısırığı gibi bu acıların yanında.
bilge coook tesekkur ederim template ile ilgili dusuncelerine:)
binnur/nehir anne olduktan sonra sanki kulaklarima hep boyle haberler gelmeye basladi sanki yada algida secicilik had safhada...
asli amin evlat acisi yasatmasin, hasta olduklarinda bile ne kadar cok uzuluyoruz icimiz parcalaniyo...:(
Post a Comment